Στα 29 μου χρόνια είχα πάρει την απόφαση να μάθω να γλιστράω τις πλαγιές με σκι …. και όχι απλά να γλιστράω στις στρωμένες πίστες των χιονοδρομικών άλλα στις γλυκές πλαγιές των βουνών μας… δηλαδή ξεκίνησα το ορειβατικό σκι!
Η παρότρυνση από τον φίλο μου Λουκά Πρατίλα, ναι είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που με έβαλε στο ορεινό τρέξιμο και τους αγώνες βουνού (κακός μπελάς με έχει βρει με δ΄ αύτον). Έτσι πήρα το πρώτο μου σετ ορειβατικά σκι, πρώτη επαφή στον Όλυμπο, βρέθηκα να ανεβαίνω με δύο σακίδια 25-30 κιλά σύνολο και με τα πόδια κλειδωμένα στις μπότες. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα μιας και τα πρώτα μαθήματα τα έκανα στα παγωμένα ανεμοσούρια του ΚΕΟΑΧ έξω απο το καταφύγιο ανάγκης “Μικοτσίδης”. Βρέθηκα στις παγωμένες πλαγιές του σκολιού να γλιστράω και όπου με βγάλει. Έτσι άρχισα να γλιστράω μαζί με τους κολλητούς και καλούς φίλους μου πλέον, Θωμά Ηλιόπουλο, Αθανάσιο Σιούτκο και Αργύρη Καραμήτρο κυνηγούσαμε τα χιονοδρομικά μας, να μάθουμε να σκιάρουμε. Πολύ καλή χρονιά από χιονοκάλυψη θυμάμαι, φτάσαμε Απρίλιο και σκιάραμε στα χιονοδρομικά ακόμα. Ο Γράμμος μου πρόσφερε ήδη από την πρώτη κι όλα χρονιά πολύ όμορφες εικόνες.
Ήδη λοιπόν το νερό είχε κυλήσει στο αυλάκι του, την δεύτερη χρονιά αναβάθμισα τον εξοπλισμό μου, πιο ελαφρύ πιο γρήγορο, ένιωσα όμως ότι ξεκινούσα πάλι από την αρχή … κυνήγι στις πλαγιές των βουνών μας, με πολλά πάνω κάτω… εικόνες ακόμα περισσότερες που απομνημονεύονται μέσα στο νου μου… λευκά δάση οξιάς, ηλιοβασιλέματα που βάζουν φωτιά τον ουρανό, πολύχρωμα ανθρωπάκια μέσα στο απόλυτο λευκό της ομίχλης και της πλαγιάς.
Την δεύτερη χρονιά, όταν αναβάθμισα τον εξοπλισμό μου, είχα πει ότι δεν θα έμπαινα ποτέ αγωνιστικά στο χώρο, η τρίτη χρονιά λοιπόν με βρήκε με νέο εξοπλισμό με αριθμό συμμετοχής και επίσημο δελτίο να κατεβαίνω στους αγώνες. Το χιόνι την χρονιά εκείνη δεν ήταν αρκετό, άλλα όμορφες στιγμές κυρίως στον Γράμμο, οπου από αρχές Δεκέμβρη κυνηγήσαμε μαζί με την παρέα μου, μου δώσανε δύναμη και αρκετά ψυχικά αποθέματα για την συνέχεια στους πρώτους αγώνες μου.
Πλέον βρίσκομαι στην τέταρτη χρονιά, γράφοντας αυτό το άρθρο. Η πηγή έμπνευσης του άρθρο προήλθε από την σκέψη μου “το πόσο με έχει βοηθήσει, πλέον τα τελευταία χρόνια, στη προπόνηση μου το ορειβατικό σκι”. Μέσα από την προπόνηση αυτή, έχω καταφέρει να μειώσω για μια μεγάλη περίοδο τις καταπονήσεις στο σώμα μου που προέρχονται από το τρέξιμο. Επίσης δουλεύω πάρα πολύ τη αντοχή στη δύναμη. Περνώντας πολλές ώρες στο βουνό, μαθαίνει ο οργανισμός μου να διαχειρίζεται τα ενεργειακά μου αποθέματα. Επίσης σημαντικό είναι ότι σε χαμηλές θερμοκρασίες σαν άσκηση είναι πολύ πιο ευχάριστη από το τρέξιμο. Προπονητικά προτιμώ να βρίσκομαι κοντά σε ένα χιονοδρομικό, ώστε να μπορώ να πιέσω την προπόνηση μου και να έχω την ασφάλεια της κατάβασης.
Κλείνοντας θα παρότρυνα τον κάθε ένα να βρεθεί σε ένα χιονοδρομικό που ενοικιάζει τον κατάλληλο εξοπλισμό και να δοκιμάσει στην ασφάλεια του χιονοδρομικού την δραστηριότητα αυτή.
