Οι Καστοριανοι διατηρουσαν υπηρετικο προσωπικο φτωχες κοπελες απο τα γυρω χωρια που βοηθουσαν στα αρχοντικα τους και τις ειχαν κατι σαν ψυχοκορες, μαλιστα τις προικιζαν και τις παντρευαν οταν ερχονταν η ωρα του γαμου τους
Μια απο αυτες τις κοπελες ηταν εξαιρετικα ομορφη και την τριγυριζαν γνωστοι και φιλοι της οικογενειας στην οποια δουλευε. Ο κυριος ομως του σπιτιου στο οποιο υπηρετουσε καθε αλλο παρα βοηθουσε να αποκατασταθει η κοπελα. Την ειχε ερωτευτει παραφορα παρολο που ηταν αρκετα χρονια μεγαλυτερος της. Ο δεσμος τους εφτασε καποια στιγμη σε αδιεξοδο γιατι η κοπελα εμεινε εγκυος.
Πριν συμβει αυτο η κοπελα γνωρισε ενα παλληκαρι που το αγαπησε και το θεωρησε σαν τη μοναδικη ελπιδα για να αλλαξει την ζωη της. Τα ηθη της εποχης ομως ηταν τετοια που δεν τολμησε να πει στον νεαρο για το αφεντικο της ποσο μαλλον οτι εμεινε εγκυος. Αλλα και το αφεντικο της βρισκοταν σε δυσκολη θεση απο τη μια το βαρος του περιγυρου και η οικογενια του και απο την αλλη το οτι αγαπουσε την κοπελα και δεν ηθελε να τη χασει.
Η αποφαση του ηταν να την απομακρυνει απο την Καστορια οταν η εγκυμοσυνη της θα ηταν ορατη. Στελνοντας τη μακρια, θα τη φροντιζε για ολα τα χρηματα που θα χρειαζοταν κανοντας ταξιδακια οποτε ηθελε να την βλεπει. Το σχεδιο αυτο ή της το ειπε ή το μισοκαταλαβε η κοπελα, γιατι στις κρυφες συναντησεις της με τον νεαρο ηταν σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Τα διλημματα της για το τι επρεπε να κανει ηταν συγκλονιστικα. Αλλωστε και ο νεαρος πώς θα την βοηθουσε, αφου δεν του φανερωσε ολα οσα της συνεβαιναν. Οπως και να εχει μια ημερα πριν απο την αναχωρηση της απο την Καστορια πηρε μια δραματικη αποφαση.
Ηταν φθινοπωρο, τα κοκκινα φυλλα επλεαν στην επιφανεια της λιμνης και το βραδυ το κρυο ηταν τσουχτερο. Η κοπελα περιμενε ωσπου να κοιμηθουν ολοι και κρυφα κατευθυνθηκε απο τους ερημους δρομους στις οχθες της λιμνης. Βρηκε μια βαρκα και την εσυρε στο νερο, ισως και να ηθελε να το σκασει για να παει στο χωριο της που ηταν στην απενατι πλευρα, πολλα τα ισως που δεν αλλαζουν το γεγονος .
Η βαρκα βρεθηκε αδεια και σκαλωμενη πανω σε υδροβια χορτα. Λιγο πιο βαθια σε κοντινη αποσταση απο την ακτη βρεθηκε το σωμα της κοπελας και πιστοποιησε τα συμπερασματα οσων την εψαχναν. Τα σχολια και ο θορυβος επαιρναν και εδιναν στην κλειστη κοινωνια της Καστοριας. Ο κυριος υπευθυνος βρεθηκε σε πολυ δυσκολη θεση, γιατι ο κοσμος αρχισε να τον υποψιαζεται, αλλα και στον ιδιο στοιχισε η απωλεια της κοπελας αφου εκανε βολτες πρωι και βραδυ στις οχθες της λιμνης .
Μια μερα γυρισε αλλοφρων στο σπιτι του ξεφωνιζοντας οτι ειδε το φαντασμα της ψυχοκορης του. “Θα μου παρει την ψυχη” ισχυριστηκε στους δικους του τρομαγμενος. Αλλα δεν ηταν ο μονος που ειδε το φαντασμα της πνιγμενης. Ψαραδες και περιπατητες εβλεπαν με τρομο να σερνεται στην επιφανεια το αχνο φαντασμα της κοπελας, με πρισμενο το ασπρο της προσωπο και με τα βρυα στα μαλλια της που της εδιναν φοβερη και εκδιτηκη οψη. Επι αρκετο διαστημα οι κατοικοι της πολης δεν κυκλοφορουσαν την νυχτα στις οχθες της λιμνης.
Ετσι ο θρυλος του στοιχειου της λιμνης περασε στις επομενες γενιες.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΘΑΝΟΥ “ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ”
