Ελλάδα

Στέλιος Μάινας: Το θέατρο πάει καλά (συνέντευξη)

Πρωταγωνιστώντας σε μία παράσταση βασισμένη στην ποίηση του Νίκου Καββαδία, στο «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου», που ολοκληρώνει, σχεδόν, την καλοκαιρινή περιοδεία της ανά την Ελλάδα, ο Στέλιος Μάινας λέει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων πως αισθάνεται σαν στο σπίτι του γιατί έχει μεγαλώσει σε οικογένεια ναυτικών και η γλώσσα του Καββαδία είναι η γλώσσα που άκουγε να μιλούν η μητέρα του με τον πατέρα του.

Αναφερόμενος στην τηλεόραση εκτιμάει πως αυτή τη στιγμή οι τηλεοπτικές παραγωγές βρίσκονται σε κάμψη, σε επίπεδο συντήρησης, ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τον δούμε του χρόνου σε κάποια κινηματογραφική ταινία, σε ένα «ερωτικό θρίλερ».

Όσο για το θέατρο επισημαίνει πως πάει καλά όσον αφορά την προσέλευση του κόσμου.

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο Στέλιος Μάινας στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ. Πού αποδίδετε τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου»;

Απ. Για την επιτυχία μιας παράστασης πρέπει να δέσουν κάποια πράγματα. Δεν είναι πάντα στο χέρι σου. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχει μια ευτυχής συγκυρία. Δένει ο συνθέτης με τον ποιητή. Οι πωλήσεις, άλλωστε, 1,5 εκατομμυρίου δίσκων που έχει κάνει ο «Σταυρός του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου έγιναν προφανώς επειδή αυτή η βιωματική ποίηση του Καββαδία έδεσε τόσο πολύ με τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου που δεν ξέρεις ποιος προηγείται. Αν προηγείται ο Καββαδίας ή ο Μικρούτσικος.

Ερ. Όπως φαίνεται ο Θάνος Μικρούτσικος στον «Σταυρό του Νότου» έχει βγάλει τον… καλύτερο εαυτό του και ίσως αυτός ο δίσκος δίνει το στίγμα του στη μουσική του συνθέτη…

Απ. Ακριβώς. Είναι όπως παράλληλα και το στίγμα του Καββαδία, του «θαλασσινού Παπαδιαμάντη» όπως τον έχουν αποκαλέσει. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως ένας τόσο βιωματικός ποιητής σαν τον Καββαδία, ο οποίος ουσιαστικά έχει μεταφέρει τη ζωή του, τα βιώματά του στην ποίησή του, όταν μελοποιείται και γίνεται τραγούδι επειδή είναι βιωματικός μιλάει επί της ουσίας για πράγματα που αφορούν τον κόσμο. Τον αγγίζουν κατευθείαν, είναι δηλαδή σε ευθεία βολή η ποίηση του Καββαδία. Είναι ζεσταμένη και καμένη από τα ντοκ και τις λαμαρίνες του καραβιού.

Ερ. Αυτό το «πάντρεμα» ποιητή και συνθέτη στην παράστασή σας φαίνεται πως έχει ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό, αφού κατακλύζει τους χώρους όπου ανεβαίνει, αρχής γενομένης από το θέατρο Badminton όπου προσέλκυσε πάνω από 50.000 θεατές, καθώς και κατά την καλοκαιρινή σας περιοδεία σε 25 πόλεις, αποσπώντας κολακευτικότατα σχόλια κριτικών και κοινού...

Απ. Είμαστε ευγνώμονες για τα σχόλια του κόσμου κυρίως γιατί ο κόσμος είναι ο… τροφοδότης μας ο οποίος είναι και αυστηρός. Οι καλλιτέχνες, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο σκηνοθέτης της παράστασης Θέμης Μουμουλίδης και όλοι οι συντελεστές προσπαθούμε πάντα να έχουμε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, όσο πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι το επίπεδο του κόσμου που μας βλέπει και μας ακούει. Και τολμάμε να περιοδεύουμε ανά την Ελλάδα συνολικά πάνω από 40 άνθρωποι, κι αυτό δεν είναι και πολύ σοφό από οικονομικής ή οικονομίστικης άποψης. Έτσι, όμως πρέπει να είναι μία παραγωγή που σέβεται τον εαυτό της και τον κόσμο που έρχεται να τη δει!

Ερ. Η οποία, όμως, με τόσο πολλούς συντελεστές αντεπεξέρχεται οικονομικά;

Απ. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι για σχολιασμό, είναι δύσκολο. Δεν μπορείς σήμερα να αντεπεξέλθεις σε τόσο μεγάλα έξοδα. Παρόλα αυτά έχεις υποχρέωση απέναντι στο κοινό να προσπαθήσεις για το καλύτερο χωρίς φυσικά να καταστραφείς οικονομικά.

Ερ. Η παράσταση είναι βασισμένη στον «Σταυρό του Νότου»

Απ. Όντως είναι βασισμένη στον «Σταυρό του Νότου» και ειδικότερα στη «Βάρδια». Στο μοναδικό πεζό που έχει γράψει ο Καββαδίας. Οι θεατές βλέπουν, λοιπόν, μια παρέα ναυτικών, την πορεία τους στα λιμάνια της Μεσογείου και όχι μόνον, τις περιπέτειές τους, τις αγωνίες τους και την αγάπη τους -τη μεγάλη αγάπη του ποιητή- για δύο πράγματα. Τη θάλασσα, που είναι η μεγάλη του αγάπη, και τη γυναίκα. Αυτά είναι τα δύο θηλυκά σύμβολα που κατατρέχουν συνεχώς τον ποιητή. Όλα αυτά πλαισιωμένα στην παράσταση από τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.

Ερ. Η επιλογή σας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο έγινε τυχαία ή επειδή είστε κι εσείς νησιώτης, έχετε γεννηθεί στην Ερμούπολη;

Απ. Εντελώς τυχαία, αλλά ξέρετε ότι εγώ με τον Καββαδία αισθάνομαι «σαν στο σπίτι μου». Γιατί έχω μεγαλώσει σε οικογένεια ναυτικών και η γλώσσα του Καββαδία είναι η γλώσσα που άκουγα να μιλούν η μητέρα μου με τον πατέρα μου.

Ερ. Υπάρχει στην παράσταση κάποια φράση του Καββαδία που σας εκφράζει ιδιαίτερα;

Απ. Βεβαίως. Γράφει ο Καββαδίας σ΄ έναν φίλο του ένα γράμμα και του λέει: «Κάθε βράδυ όταν κάνω διάλειμμα από τη βάρδια βγαίνω έξω στην κουπαστή και ρίχνω πέντε τσιγάρα στη θάλασσα, σαν σπονδή». Είναι κάτι που μ΄ έχει αγγίξει πέρα από την ποίησή του. Αυτή η φράση του για μένα είναι μία φράση που εμπερικλείει ουσιαστικά την κρυφή και σιωπηλή του αγάπη για τη θάλασσα ως έννοια και ως ιδέα.

Ερ. Η καλοκαιρινή σας περιοδεία ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες με δύο παραστάσεις στον Βύρωνα και στα Βριλήσσια. Θα συνεχιστεί το χειμώνα σε κάποιο θέατρο της Αθήνας;

Απ. Το «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» ολοκληρώνεται με τις δύο παραστάσεις που προαναφέρατε.

Ερ. Κι όσον αφορά τον Στέλιο Μάινα, πού θα σας δούμε τον χειμώνα;

Απ. Μετά τις 4 Οκτωβρίου ξεκινάω ξανά παραστάσεις στο θέατρο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, με τη «Νίκη» του Χρήστου Χωμενίδη, μετά τη θριαμβευτική -ας μου επιτραπεί η έκφραση- περσινή της πορεία.

Ερ. Εκτός από το θέατρο, που έχετε δηλώσει πως είναι η μεγάλη σας αγάπη, έχετε επίσης μία αξιοζήλευτη πορεία στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Ετοιμάζετε κάτι;

Απ. Τηλεόραση αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, οι τηλεοπτικές παραγωγές βρίσκονται σε μία κάμψη, σε επίπεδο συντήρησης θα ΄λεγα.

Ερ. Ίσως γι΄ αυτό κάποιοι συνάδελφοί σας πηγαίνουν στην Κύπρο για να συμμετάσχουν σε σίριαλ που γυρίζονται εκεί. Εσείς;

Απ. Εγώ δεν πηγαίνω στην Κύπρο γιατί έχω τόσες πολλές θεατρικές υποχρεώσεις που δεν μπορώ να απομακρυνθώ από την Αθήνα για να πάω κάπου αλλού.

Ερ. Συνεπώς δεν θα σας δούμε σύντομα σε κάποιο σίριαλ.

Απ. Όχι αλλά υπάρχει ενδεχόμενο να με δείτε του χρόνου σε κάποια κινηματογραφική ταινία η οποία λογικά θα γίνει μέσα στον επόμενο χρόνο.

Ερ. Με τι θέμα;

Απ. Πρόκειται για ένα ερωτικό θρίλερ. Μία παραλλαγή ενός γνωστού θρίλερ. Για την ώρα δεν μπορώ να σας πω περισσότερα.

Ερ. Θρίλερ, μαύρες κωμωδίες όπως τα «Μαύρα Μεσάνυχτα», επιδιώκετε εσείς να συμμετέχετε σ’ αυτού του είδους σίριαλ ή ταινίες ή σας επιλέγουν οι σκηνοθέτες;

Απ. Εγώ τα επιδιώκω, τα κυνηγάω…

Ερ. Γιατί; Έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό;

Απ. Όχι έχουν μεγαλύτερη ανταπόκριση σε μένα. Μ΄ αρέσουν.

Ερ. Όσον αφορά τον ελληνικό κινηματογράφο, πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση τον έχει επηρεάσει αρνητικά;

Απ. Η κρίση επηρεάζει από το πώς περπατάμε στο πεζοδρόμιο μέχρι τι θα φάμε στο πρωινό μας. Η κρίση δεν είναι κάτι άυλο, είναι στην απόλυτη καθημερινότητά μας.

Ερ. Υπάρχει όμως μεγάλη παραγωγή ελληνικών ταινιών...

Απ. Βεβαίως υπάρχει, από ταινίες που γίνονται με τον κόπο, τον ιδρώτα, την αυτοθυσία -ας μου επιτραπεί η έκφραση γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα- των κινηματογραφιστών. Φυσικά οι κινηματογραφιστές έχουν βάλλει νερό στο κρασί τους, αλλά οι περισσότεροι εργάζονται σε συνθήκες που δεν ανταποκρίνονται σε ένα ευρωπαϊκό κράτο, όσον αφορά τις απολαβές τους, κι αυτό επειδή αγαπούν τη δουλειά τους. Οι καλλιτέχνες γενικότερα -γιατί οι κινηματογραφιστές είναι καλλιτέχνες- δεν κάνουν αυτήν τη δουλειά για βιοπορισμό. Συμπληρώνεται ο βιοπορισμός τους. Κι αυτό το κάνουν επειδή το αγαπάνε. Και μπορούν να το κάνουν και με λιγότερα χρήματα, μέχρι του σημείου ότι το κάνουν και χωρίς χρήματα!

Ερ. Συνεπώς όλα έχουν πληγεί όπως είπατε από την οικονομική κρίση- εκτός από τον κινηματογράφο εκτιμάτε πως η τηλεόραση βρίσκεται σε επίπεδο συντήρησης. Το θέατρο;

Απ. Το θέατρο πάει καλά. Κι όταν λέω πάει καλά εννοώ από προσέλευση κόσμου. Όπως καταλαβαίνετε, όμως, κι εμείς έχουμε βάλλει «νερό στο κρασί μας» προσαρμόζοντας τις τιμές στις ανάγκες του κόσμου. Γιατί ο κόσμος καθορίζει ποια πρέπει να είναι η τιμή του εισιτηρίου. Ο κόσμος μπορεί να πληρώσει αυτά τα χρήματα. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να είμαστε κι εμείς. Γιατί ένα μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας μας, ίσως το μεγαλύτερο, το οφείλουμε στον κόσμο που έρχεται να μας δει.

 

περισσότερα
Back to top button