ΚαστοριάΠρόσωπατελευταίες ειδήσεις

Συνέντευξη με τον Καστοριανό φωτογράφο Στέλιο Χιώτη (της Μαρίας Μπρέντα)

Αν υπήρχε ένα λεξικό για την προσωπική μου ζωή και μπορούσα να βάλω μόνο 3 λέξεις τότε αυτές σίγουρα θα ήταν. Όνειρα, Αγάπη, Χαμόγελα.

Σίγουρα όλοι σας θα περάσατε υπέροχα αυτές τις μέρες. Άλλοι σε χωριά, άλλοι σε πόλεις κι άλλοι σε παραλίες ξεκουραστήκατε και διασκεδάσατε. Είμαι σίγουρη ότι θα βγάλατε και πολλές φωτογραφίες για να θυμάστε αυτές τις όμορφες στιγμές του καλοκαιριού. Όμως, κατά πόσο είστε ευχαριστημένοι από την ποιότητα των φωτογραφιών αυτών; Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ στη σελίδα μου έναν φίλο μου φωτογράφο ο οποίος θα μας μιλήσει για το χόμπι του και την αγάπη του για τη φωτογραφία.

Μ: Γεια σου Στέλιο! Καλωσόρισες στη σελίδα μου. Ποιος είναι ο Στέλιος Χιώτης; Πες μας λίγα πράγματα για σένα.
 Σ: Γεια σου Μαρία. Αρχικά,πριν πούμε το οτιδήποτε θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για την συνέντευξη. Ο Στέλιος Χιώτης είναι ένας έφηβος 21 ετών γεμάτος όνειρα και αισιοδοξία. Λατρεύω να βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν και αγαπάω ακόμη περισσότερο όταν γνωρίσω πως βάζω και εγώ ένα λιθαράκι σε αυτό. Αν υπήρχε ένα λεξικό για την προσωπική μου ζωή και μπορούσα να βάλω μόνο 3 λέξεις τότε αυτές σίγουρα θα ήταν. Όνειρα, Αγάπη, Χαμόγελα.

Μ: Τι σημαίνει η φωτογραφία για σένα;
Σ: Φωτογραφία για μένα,σημαίνει παρηγοριά και ευτυχία μαζί. Το έχω πει σε αρκετούς ανθρώπους στην ζωή μου, πως είναι μαγεία να έχεις κάτι το οποίο όταν το κάνεις, να ξεχνάς οποιοδήποτε πρόβλημα έχεις. Όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι. Πριν περίπου ένα μήνα πέρασα μια αρκετά δύσκολη φάση και νιώθω περήφανος που “ξέσπασα” πάνω στην φωτογραφία έχοντας ως αποτέλεσμα να με κάνει ακόμη καλύτερο σε αυτό που αγαπώ.

Μ: Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
Σ: Με θυμάμαι από μικρό να παίρνω διάφορα κινητά με κακή ανάλυση και απλά να βγάζω το ταβάνι πιστεύοντας ότι μπορούσα να το κάνω να φαίνεται διαφορετικό. Το ένα έφερε το άλλο και λίγο μετά πήρα την πρώτη μου κάμερα. Η πρώτη κάμερα έφερε έναν φακό και ο πρώτος φακός έναν δεύτερο. Μετά, όλα ήρθαν από μόνα τους.

 Μ: Ποια είναι τα ενδιαφέροντα σου;
Σ: Πέρα από την φωτογραφία λατρεύω να γράφω. Οτιδήποτε και αν με απασχολεί θα το δεις κάπου γραμμένο, σε ηλεκτρονική η γραπτή μορφή.Ύστερα το παίρνω και το κάνω μουσική. Μου αρέσει να τραγουδάω για ότι με απασχολεί . Εξάλλου, η μουσική για εμένα πάντα ήταν μια πηγή έκφρασης και ένας πολύ καλός μου φίλος στις άσχημες και στις όμορφες μέρες που έχω συναντήσει.

Μ: Έχεις κάποιο όνειρο? Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον;
Σ: Το μόνο όνειρο που έχω είναι απλά να είναι καλά οι άνθρωποι που έχω γύρω μου.
Αν είναι αυτοί καλά,τότε είμαι και εγώ. Όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ στόχους και είμαι σίγουρος πως στο τέλος της ημέρας, αν το θέλεις πολύ τότε θα γίνει. Αν έχεις μεράκι και αγάπη σε αυτό που κάνεις,τότε φέρε μου ένα χαρτί να σου υπογράψω πως είναι θέμα χρόνου να γίνει αυτό που έχεις μέσα στην σκέψη σου.

Μ: Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη φωτογραφία;
Σ: Η αγάπη μου για την φωτογραφία γεννήθηκε πριν από περίπου 3 χρόνια. Όταν ανακάλυψα πως η φωτογραφία, είναι 2 μάτια που ανοιγοκλείνουν με την μόνη διαφορά πως έχεις την δυνατότητα να κρατήσεις για πάντα την στιγμή. Ένας ηλικιωμένος που περπατάει στον δρόμο με κάποιο ασπρόμαυρο φίλτρο και ένα χαμόγελο ενός παιδιού που μόλις πήρε μια αγκαλιά από την μητέρα του πάντα θα σου θυμίζουν πως η ζωή έχει πολλές όψεις.

Μ: Έχεις κάποιο γούρι;
Σ: Ναι, φυσικά κι έχω γούρι. Είναι το κρεμαστό που φοράω στον λαιμό μου. Είναι μια μικρή καμερίτσα και φροντίζω να το έχω πάντα πάνω μου.
Μ: Σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις τη φωτογραφία;
Σ: Ναι,υπήρξε μια περίοδος που ήμουν έτοιμος να το παρατήσω. Για ευνόητους λόγους δεν θα ήθελα να πω δημόσια το όνομα της αλλά ήταν αυτή που με “έσπρωξε” και με πείσμωσε να συνεχίσω. Την ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να είναι καλά.

Μ: Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που σκέφτεται να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τη φωτογραφία;
Σ: Η συμβουλή μου είναι μία και σύντομη. Αν δεν είσαι ερωτευμένος με αυτό που κάνεις, τότε μην το αρχίσεις καν. Αν το αγαπάς και μέσα από αυτό βρίσκεις παρηγοριά και ευτυχία μαζί, τότε μόλις έβαλες το πρώτο λιθαράκι για να χτίσεις αυτό που πάντα ονειρευόσουν. Δεν είμαι ούτε ο καλύτερος φωτογράφος εκεί έξω ούτε είναι στα άμεσα σχέδια μου να προσπαθήσω να γίνω γιατί το δεύτερο σκαλί ύστερα από το να αγαπάς αυτό που κάνεις είναι να ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι.

Μ: Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος φωτογραφίας;
Σ: Οι αυθόρμητες. Αγαπώ να απαθανατίζω αυθόρμητες σκηνές γιατί πιστεύω πως κρύβουν μια ξεχωριστή ομορφιά μέσα τους.

Μ: Ποια είναι η πιο ευχάριστη στιγμή που έχεις ζήσει κατά την διάρκεια του Stelios Chiotis Photography?
Σ: Δεν ξέρω αν ακουστεί κλισέ η ψωνίστικο αλλά η αναγνωρισιμότητα. Το χαίρεται η ψυχή μου να περπατάω στον δρόμο και άγνωστοι να μου λένε το πόσο όμορφες φωτογραφίες βγάζω χωρίς να ξέρω καν το όνομα τους. Απλά τους παίρνω αγκαλιά και τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από έναν όμορφο λόγο εκεί που δεν το περιμένεις.

Μ: Και η πιο άσχημη;
Σ: Η πιο άσχημη με διαφορά ήταν όταν δούλευα στο club Όλα ελληνικά. Ήταν η πρώτη μου φορά που δοκιμαζόμουν σε κάτι πιο “επίσημο” και μόλις στα μισά της βραδιάς μου χάλασε το φλας. Μου έπεσε ο ουρανός καπέλο και ούτε εγώ ξέρω πως βρήκα το κουράγιο και συνέχισα γιατί το φλας της μηχανής για όσους ασχολούνται με τον κλάδο, είναι ότι χειρότερο.
Μ: Τέλος, που μπορούμε να σε βρούμε για κάποια φωτογράφηση;
Σ: Μπορείτε να με βρείτε στο κέντρο της πόλης σε ένα σχεδόν μονίμως ακατάστατο σαλόνι να πίνω μπύρες με την παρέα του μέχρι το πρωί. Τα κοινωνικά μου δίκτυα είναι στο Facebook και στο Instagram σαν Stelios Chiotis photography. Εκεί ανεβάζω σχεδόν καθημερινά υλικό από την προσωπική μου και “επαγγελματική” μου ζωή. Μπορείτε να με ακολουθήσετε και για οποιαδήποτε απορία έχετε να μου στείλετε εκεί.
Μπορείτε να βρείτε τον Στέλιο Χιώτη στο Facebook και στο Instagram
Μέχρι το επόμενο άρθρο να περνάτε όλοι καλά και να θυμάστε ότι “μια φωτογραφία απαθανατίζει ψυχές κι όχι χαμόγελα”

 

 mariabrenta.blogspot.gr

 

περισσότερα
Back to top button