Αυτή η παραβολή δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο αμάρτημα του νεώτερου υιού. Αποκαλύπτει, κυρίως, ποιά είναι η φύση της αμαρτίας, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανταρσία του ανθρώπου κατά του Θεού. Ο άνθρωπος της αποστασίας δεν θέλει να ζει μέσα στη θαλπωρή και την αγάπη του Θεού. Ενώ απαιτεί από το Θεό υγεία, δύναμη, παρουσία αγαθών και ιδιαιτέρως απόλυτη ελευθερία, όμως στην ουσία δεν θέλει να έχει καμία επικοινωνία με Αυτόν.
Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας πως, σ’ αυτήν την παραβολή, υπάρχει και κάτι το ελπιδοφόρο, που εντοπίζεται σε μία λέξη και σε μία φράση, η λέξη «Πάτερ». Με αυτήν ο νεώτερος υιός επανορθώνει την τραυματισμένη σχέση του με τον πατέρα. Ο καθένας, στην παραβολή αυτή, θα πρέπει να βλέπει τον εαυτό του και την ιστορία της ζωής του και να ακούει μυστικά τη φωνή της συνειδήσεώς του που να του υποδεικνύει πως «αμάρτησα στον Κύριο».
Και κατέληξε ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ σημειώνοντας πως, επειδή όλοι μας μιμηθήκαμε τον άσωτο στην αποδημία και στην αυτονόμηση, ας τον μιμηθούμε και στην επιστροφή, στην επανεύρεση του αληθινού εαυτού μας μέσα στην αγάπη του Θεού.
Ευχήθηκε δε, να μετανοήσουμε όλοι και να βρούμε τον αληθινό δρόμο της επιστροφής στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό.
