Έφυγε από κοντά μας ένα από τα λαμπρότερα μυαλά της εποχής μας, ο καθηγητής Ναούμ Γκόσδας. Εξαιρετικός επιστήμονας της Θεωρητικής Φυσικής ανάπτυξε μια ολοκληρωμένη θεωρία, την “Ενιαία θεωρία του Ψηφιδωτού ‘Οντος” τολμώντας να αμφισβητήσει τα θεμέλια της σύγχρονης Φυσικής επιστήμης. Το έργο του βασίζεται στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και με την παραδοχή ότι το Σύμπαν αποτελείται από μία μόνο οντότητα αυτή του “δυναμικού χώρου”, ανατρέπει τις καθιερωμένες από την επιστημονική κοινότητα αρχές. Με την παραδοχή αυτή ερμηνεύει, εξηγεί και ποσοτικοποεί τους κλάδους της Φυσικής επιστήμης από την σύσταση του πυρήνα μέχρι τη Μηχανική αλλά ακόμη και φαινόμενα που σήμερα θεωρούνται μεταφυσικά.
Μια μεγαλοφυής επιστημονική άποψη που δεν έτυχε της ανάλογης με το μέγεθος της ερευνητικής διαδικασίας, μερικώς διότι έζησε και έδρασε από επιλογή σε μια μικρή απομονωμένη περιοχή όπως η Καστοριά και σε μια απαθή έως εχθρική στην επιστημονική έρευνα χώρα όπως η Ελλάδα και κατά το υπόλοιπον διότι οι ιδέες του πρωτοποριακές και δυσνόητες δεν έγιναν αποδεκτές με την δέουσα προσοχή, από την καθεστηκυία τάξη της ακαδημαϊκής κοινότητας, αν και κανένας από όσο γνωρίζω μέχρι σήμερα δεν έχει αμφισβητήσει την ορθότητα και εγκυρότητα της σκέψης του.
Είχα την τιμή στις αρχές της δεκαετίας του 2000 να αποδεχθεί την πρόταση να συνεργαστούμε σε μια προσπάθεια να διαδώσουμε την θεωρία του μέσω διαδικτύου, προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε δυστυχώς λόγω της αναπόφευκτης φθοράς του χρόνου.
Με αποκαλούσε “ανιψιέ” λόγω της συγγένειας μας και εγώ πάντοτε Θείε Μάκη (και δεν έμαθε πότε ότι το Θ ήταν κεφαλαίο).
Επειδή είμαι οπαδός της άποψης ότι “μαγεία είναι μια ανώτερης μορφής γνώση που η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κατακτήσει”, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι στο μέλλον οι θεωρίες του Ναούμ Γκόσδα, θα αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής μελέτης αν όχι έναυσμα εγκαθίδρυσης μιας διαφορετικής θεώρησης του Φυσικού κόσμου και του Σύμπαντος από αυτή που έχουμε σήμερα όλοι μας.
Θεωρώ χρέος μου να δημοσιεύσω ένα σύντομο κείμενο που του ζήτησα, όπου να περιγράφει συνοπτικά την θεωρία του και ανακάλυψα μέσα στα βιβλία που μου αφιέρωσε, ξαναξεφυλλίζοντας τα σήμερα.
Αιωνία σου η μνήμη Θείε Μάκη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα, του Κωσταραζίου που τόσο περήφανο σε έκανε να αισθάνεσαι, που σε σκεπάζει.
