Μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια (του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου)

Ο πολιτικαντισμός στην Καστοριά δημιουργεί σωσίβια για να επιπλεύσει.
Τις τελευταίες μέρες “αναζωπυρώθηκε” η συζήτηση για δύο θέματα που αφορούν το νομό και “μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό”
Μοιάζουν γιατί αποτελούν αρχικά δύο περιπτώσεις “μεγάλων έργων” που μας παραπέμπουν στις προηγούμενες δεκαετίες, όπου οι πολιτικοί παράγοντες “με δικές τους ενέργειες”(πάντα) δρούσαν καταλυτικά για τη δημιουργία τους…και στο τέλος τα ωφέλη πήγαιναν στο κεφάλαιο και τα χρέη στο λαό.
Έτσι λοιπόν άρχισαν ξανά οι σκιαμαχίες περί του αγωγού T.A.P και της περίπτωσης να αφήσει (λέει) βαλβίδες, βάνες (μάλλον εννοούν σταθμό αναμονής αερίου).
Όλα αυτά ενώ έχουν αναλυθεί από την τότε Ν.Ε ΣΥ.ΡΙΖ.Α (πριν επικρατήσουν οι νεομνημονιακοί) πως δεν πρόκειται να υπάρξει σταθμός αναμονής αερίου(αντίθετα με τα εκ του πονηρού που αφήνονταν να εννοηθούν από εκπροσώπους της εταιρείας και τοπικούς πολιτευτές με σκοπό τη χειραγώγηση) και επιπλέον πως σε περίπτωση που μπορούσε,δεν υπάρχει το απαραίτητο δίκτυο διανομής.
Την ίδια στιγμή η κα Τελιγιορίδου (πάντα στο στυλ που έμαθε στο ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 00′) μας ενημερώνει για ένα υποθετικό σχέδιο της ΕΡΓΟΣΕ το οποίο εάν υλοποιηθεί προφανώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου (πιθανότατα της COSCO) για τη μεταφορά Κοντέινερς, και η χάραξη θα γίνει σύμφωνα με την πιο συμφέρουσα διαδρομή για την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΡΑΙΝΟΣΕ (που ξεπουλήθηκε για ένα πιάτο φαΐ,με τη συνενοχή της βουλεύτριας) και επουδενί με παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων.
Έτσι λοιπόν έχουμε δυο περιπτώσεις με μηδενικό μεσομακροπρόθεσμα όφελος για τα λαϊκά στρώματα του νομού(ίσως κάποιο μικρό βραχυπρόθεσμο, εάν επιλεχθεί να δωθούν καποιες υπεργολαβίες κατά την κατασκευή).

Έχουμε λοιπόν δυο περιπτώσεις στις οποίες,πολιτικάντηδες της περιοχής προσπαθούν να καρπωθούν υπεραξία δύο έργων (το ένα ακόμη σε θεωρητικό επίπεδο) στα οποία:
Α) δεν μπορούν να έχουν καμία παρέμβαση(δηλώνοντας ή υπονοώντας το αντίθετο)
Β) τα ωφέλη για τους περισσότερους-ες στο νομό είναι ελάχιστα και ίσως υπάρχουν μεσομακροπρόθεσμες παράπλευρες επιπτώσεις,τις οποίες ακόμη δεν μπορούμε να υποψιαστούμε.
Προσωπικά επέλεξα το δύσκολο δρόμο της ειλικρίνειας και της προσπάθειας για ταξική συνειδητοποίηση των ανθρώπων των λαϊκών στρωμάτων κατά τις δύο θητείες μου,παρά να αναδεικνύω τον εαυτό μου ως δήθεν παράγοντα του νομού,μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια…