Ένας ευπατρίδης της Θεσσαλονίκης έφυγε…
Ένας πραγματικός ευεργέτης της πόλης και σεμνός άνθρωπος έφυγε την Τρίτη αθόρυβα από τη ζωή, ο Αναστάσιος Μπίλλης. Γεννήθηκε το Μάιο του 1928 στο Λαγκαδά από πρόσφυγες που είχαν έρθει από την Ανατολική Θράκη. Το όγδοο στη σειρά παιδί της οικογένειας. Ζώντας τα δύσκολα χρόνια της κατοχής στην πατρίδα του και με πολλές δοκιμασίες ανέπτυξε έντονα το αίσθημα του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης.
Ο Αναστάσιος Μπίλλης φοίτησε από το 1946 έως το 1951 στο τμήμα των Χημικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου της πόλης. Ταυτόχρονα εντρύφησε μαζί με τον αδερφό του στο εμπόριο και ασχολείται με την περιοχή του ως νομαρχιακός σύμβουλος, χωρίς να τον κερδίσει η πολιτική. Διέπρεψε επιχειρηματικά στο χώρο των βιομηχανικών πρώτων υλών, των πλαστικών και των λιπασμάτων. Από νωρίς συνέδεσε τη ζωή του με την αιώνια σύντροφο του, την Ιουλία Χριστάκη. Οι δυο τους ανέπτυξαν μια εντονότατη κοινωνική δράση, ένα εντυπωσιακό έργο προσφοράς, με κύριο χαρακτηριστικό του τη διακριτικότητα.
Η ενασχόληση του με το εμπόριο του άνοιξε τους ορίζοντες από νωρίς και τον έκανε παρατηρητικό σε ότι είχε να κάνει με την ανάπτυξη, τον τουρισμό τη βιομηχανία, την οικοδομή και γενικά την προκοπή της πόλης.
Εκτός όλων των άλλων αρθρογράφησε μέχρι πρόσφατα για μια σειρά ζητήματα καίριου ενδιαφέροντος, από την παγκοσμιοποίηση έως το χρηματιστήριο και το κυκλοφοριακό της πόλης. Ένας πραγματικός ενεργός πολίτης. Ο Αναστάσιος Μπίλλης μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο αποφασίζουν στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα να ξεκινήσουν ένα από τα σημαντικότερα έργα ευεργεσίας που έγιναν ποτέ στην πόλη.
Άνθρωποι ανιδιοτελείς, δεν επιδίωξαν ποτέ την προβολή, την αναγνώριση για όσα έκαναν. Προσέφεραν αυθόρμητα σε όσους τους το ζήτησαν από μαθητές σχολείων έως ανθρώπους που πλήττονταν από τη φτώχια. Με βαθύ ανθρωπισμό και σεμνότητα.
To 1995 εγκαινιάζεται στην Ιπποδρομίου, στο χώρο της πολυκατοικίας που κατέρρευσε από το σεισμό του 1978 και συμβολικά αναγεννήθηκε, το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης ή Μέγαρο Μπίλλη, μετά από πρόταση του τότε δημάρχου Κωνσταντίνου Κοσμόπουλου, δωρεά του ζεύγους στο δήμο και την πόλη.
Ακολουθούν μια σειρά από δωρεές και χορηγίες που δείχνουν ένα μεγαλείο ψυχής και μια γενναιοδωρία πρωτόγνωρη.
- Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης
- Μπίλλειο Οδηγικό Κέντρο
- Μπίλλειο Κέντρο Ορχηστικής Τέχνης
- Μπίλλειο Νηπιαγωγείο
- Μπίλλειος Στέγη Νηπίων Καλαμαριάς
- Κέντρο ανοιχτής προστασίας Ηλικιωμένων Τριανδρίας
- Κήπος της Στοργής
- Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου
Άλλες δράσεις:
- Θεσμός Βραβείων και βραβεύσεις για έρευνες στη Μακεδονία.
- Φιλοξενίες Γερμανών και άλλων δημοσιογράφων και επιστημόνων για γνωριμία τους με την πραγματικότητα στην ελληνική Μακεδονία.
Όλες αυτές και δεκάδες άλλες χειρονομίες μιας σπουδαίας ζωής που διδάσκει την αυταπάρνηση και την γενναιοδωρία αυτών των ανθρώπων κάνουν τη Θεσσαλονίκη να νοιώθει υπόχρεη σε αυτό το σπουδαίο ζευγάρι.
Από προχθές ο Αναστάσιος Μπίλης δεν είναι πια μαζί μας. Ένας μικρός αποχαιρετισμός για έναν άνθρωπο που έφυγε τόσο διακριτικά όσο έζησε αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο έργο, μεγαλύτερο από μια ζωή.
Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα 12 Σεπτεβρίου, στις 4 μ.μ., στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
- Οι φωτογραφίες προέρχονται από τη σπουδαία έκδοση, Αναστάσιος και Ιουλία Μπίλλη, Μια ζωή μαζί στον δρόμο της κοινωνικής προσφοράς και της ευεργεσίας (εκδόσεις University Studio Press).Το βιβλίο συνιστά ελάχιστη απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης σε δύο μεγάλους ευεργέτες και ευαισθητοποιημένους, κοινωνικά και εθνικά, πολίτες της Θεσσαλονίκης. O τόμος, αποτελούμενος από τέσσερα μέρη, αναλύει συνολικά την προσωπικότητα και την προσφορά του ζεύγους. Εμπειρίες ζωής, τα σπάνια σήμερα ιδανικά του ανθρωπισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης -μέσα από περίλαμπρα κτιριακά συγκροτήματα προσφοράς προς όλες τις ηλικίες-, σκέψεις και ιδέες προβλεπτικές, γόνιμες και επίκαιρες συγκροτούν το περιεχόμενο του τόμου, διανθισμένο με φωτογραφικό υλικό.
