Επτά συμπεράσματα από τον διαγωνισμό για τις άδειες – Του Κώστα Βαξεβάνη
Χρειάστηκαν μόλις 66 ώρες, μερικά ράντζα και η πολιτική απόφαση πως η τηλεοπτική ανομία πρέπει να τελειώσει, για να γίνει ξεκάθαρο πλέον πως η Ελλάδα ζει επιτηδευμένα, επί τρεις δεκαετίες, μια παθογενή αφήγηση μερικών, κατά Καραμανλή νταβατζήδων, που την κρατούν σε ομηρία.
Ας δούμε τα πρώτα συμπεράσματα από τη σύγκρουση για τις τηλεοπτικές άδειες, από τη σύγκρουση δηλαδή μεταξύ κυβέρνησης και μιντιακού κατεστημένου.
1. Μετά από δεκαετίες αποκαθίσταται ο ρόλος της πολιτικής, η οποία εμφανίζεται πλέον να είναι αυτή που παίρνει τις αποφάσεις. Η κυβέρνηση κυβερνά, όπως οφείλει να κάνει μία κυβέρνηση χωρίς να υποχωρεί στις διαθέσεις των παραφυάδων της αθέατης εξουσίας.
2. Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες δεν έγινε τελικώς για να βάλει η κυβέρνηση τους δικούς της. Ο διαγωνισμός ήταν αδιάβλητος και τα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν την κατηγορία η οποία είχε διατυπωθεί προπαγανδιστικά εκ των προτέρων, αφού άδεια πήρε και ο δημόσιος κατήγορος της κυβέρνησης Γιάννης Αλαφούζος.
3. Για πρώτη φορά το ελληνικό Δημόσιο εισπράττει από τη διάθεση συχνοτήτων το σημαντικό ποσό των 246 εκατομμυρίων. Και πρόκειται για ποσό που εισπράττεται για 4 μόνο συχνότητες, ενώ δεν έχουν δημοπρατηθεί οι συχνότητες για θεματικά και περιφερειακά κανάλια. Ως σήμερα η διάθεση των συχνοτήτων ήταν μια τζάμπα προσφορά στη διαπλοκή.
4. Το μιντιακό τοπίο αλλάζει όχι μόνο γιατί διαμορφώνονται κανόνες, αλλά γιατί παραδοσιακοί παίκτες, όπως ο Βαρδινογιάννης, οι οποίοι μπορούσαν να παρεμβαίνουν στο σύνολο της δημόσιας σφαίρας, δεν μπορούν να το κάνουν πια.
5. Το κλασσικό αντικυβερνητικό μέτωπο, το οποίο έκανε αντιπολίτευση όχι στη βάση της διαφωνίας αλλά των ιδιαίτερων συμφερόντων διαλύεται. Μεταξύ νικητών στην αδειοδότηση και χαμένων, υπάρχει πλέον τεράστιο χάσμα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που προέρχεται από τη διαφήμιση και πρέπει να τα εξασφαλίσουν. Ο καθείς και η πάρτη του πλέον.
6. Οι ανακατατάξεις στο μιντιακό τοπίο, επηρεάζουν και αυτό της πολιτικής. Ο διαγωνισμός έβγαλε από τη μέση αυτονόητους συμμάχους της ΝΔ η οποία, όπως και τα άλλα κόμματα, θα έχουν τον χρόνο που δικαιούται στα νέα κανάλια και δεν θα έχουν προπαγάνδα αορίστου χρόνου.
7. Το σημαντικότερο για την κυβέρνηση, είναι πως κλείνει η παρένθεση της επιχειρηματολογίας για παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ. Οι «άλλοι», χάνουν πλέον κατά κράτος, αφού το πιο προκεχωρημένο φυλάκιο της διαπλοκής, τα μίντια, το οποίο εμφανιζόταν ως άπαρτο κάστρο έχει πέσει. Η ΝΔ, η οποία ευθυγραμμιζόμενη με τους καναλάρχες, συνέχισε ως το τέλος να μιλά για διαγωνισμό που θα καταργήσει, έχει να αντιμετωπίσει την απλή πραγματικότητα, πως ο διαγωνισμός που έγινε, μετέτρεψε τη χρόνια προσφορά στη διαπλοκή σε έσοδα 250 εκατομμυρίων. Δηλαδή η ΝΔ, δεν άφησε να χάσουν οι καναλάρχες, έχασε η ίδια με την επιλογή που έκανε.
Συγκυριακά ή κατ’ επιλογήν, η μάχη για την αδειοδότηση συνέπεσε με την παρέλαση των παλιών μιντιαρχών από την Επιτροπή της Βουλής, όπου οι παραδοχές τους για το πώς λειτουργούσαν είναι ανατριχιαστικές. Με τον υιό Ψυχάρη προεξάρχοντα, να αποκαλύπτει το «αέρα πατέρα» της δεκαετούς εξουσίας τους. Ο Τσίπρας μάλλον αποδεικνύει ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο και κλείνει με τη νίκη απέναντι στους πιο λυσσαλέους εχθρούς, τους καναλάρχες όλη την επιχειρηματολογία περί επικείμενης άφιξης του Μητσοτάκη. Στην πιο ουσιαστική πολιτικά και επικοινωνιακά μάχη που έδωσε η κυβέρνηση, αποκεφάλισε το τέρας του μιντιακού κατεστημένου, όχι κάνοντας επιλογές αρεσκείας της, αλλά επιβάλλοντας έναν διαφανή διαγωνισμό.
Απ’ ό,τι φαίνεται, όπου η κυβέρνηση ανοίγει μια χαραμάδα για να περάσει φως και να υπάρξει διαφάνεια, οι βρυκόλακες της διαπλοκής καίγονται, αφού πρώτα αποκαλύψουν πως δεν ήταν παντοδύναμοι, απλώς κανένας δεν τους απειλούσε ποτέ.
