Ακούραστα και αδιαμαρτύρητα διαγραφούν μονοπάτια σε δενδρόπυκνες στράτες και απόκρημνες πλαγιές, με σκυμμένα τα κεφάλια και το βαρύ φορτίο ελίσσονται στο άγνωστο μονοπάτι της επανάληψης.
Ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά με τα εκφραστικά μάτια τους, χάνονται βιαστικά ανάμεσα στις σκιές των δένδρων, αφήνοντας πίσω τους τον βαθύ απόηχο της βαριάς ανάσας τους να μένει σαν παράπονο στα αυτιά σου…
Νίκος Παναγιωτόπουλος
