Στους λατρεμένους δρόμους που μυρίζουν Καστοριά…. με λατρεμένους ανθρώπους που μυρίζουν νοσταλγία……. σε ακούσματα πολλές -πάρα πολλές- φορές πρωτόγνωρα…. με πόρτες-πέτρες- χρονοφαγωμένα ξύλα- ροδιές -ορτανσίες- τριανταφυλλιές -κισσούς και αγιόκλημα που ανθίζουν στα χαμόγελα ακόμη και του χειμώνα…..με μικρά λυκόπουλα που γίναν Πρέσβεις μιας πόλης που όσο και να τη χτυπούν οι άμυαλοι τόσο τη βοηθούν οι βοριάδες και στέκεται όρθια και θα στέκεται πάντα.
Γιατί, τούτοι οι νέοι που πήραν τούτης της γενιάς τη Ζωή στα χέρια τους, μάθαν να την αγαπούν βαθιά. Κι έχω πολλούς κατά νου και κατά καρδιά, που, ο καθένας σ’ αυτό που αφιερώθηκε να κάνει, το κάνει με Ψυχή. Και γι’ αυτό θα πετύχει.
Σπύρο Αναγνώστου σ’ ευχαριστώ για τη <βόλτα> που μας έκανες….. Keep walking στους δρόμους του Απόζαρι…
Από τη Σκάλα ν’ ανέβεις. Στα πόδια Της και στην ποδιά Της, ακριβώς….
Τόσα πολλά για να δεις με μιας…….
Κι εδώ …… στους κήπους που τριγυρνούσαμε παιδιά,,,,κι όταν λαχταράμε <Μανούλα> ξανα τριγυρνάμε για να κρυφτούμε …… Είτε με το σώμα είτε με τη Ψυχή μας……. Στην , Κυρά Μαίρη, από τις ελάχιστες εναπομείνασες <Μανούλες>…….
Από εκεί που σε βλέπω με βλέπεις…….κι όλοι μαζί, τους περνώντες αγκαλιάζουμε…
Τα καινούργια που αγκαλιάζουν τα Πριν………
Κρατώντας τα σύννεφα. Σηκώνοντας τον Ουρανό.
Στον Ουρανό τ’ ανοίγματα…… Για να δραπετεύουν τα Ονειρα.
Της πόρτας Φρουρός….. των μυστικών μιας Ζωής φύλακας ……
Ο Σπύρος που κουβαλάει μια Γειτονιά ……… !
