Συνέντευξη του Ριαμπτσούκ Σέργιου (Σεργκέϊ) στη «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ»
Τι είναι το ΜΜΑ;
Με βάση το αγωνιστικό κομμάτι έχει να κάνει με το τι έχουμε αποφασίσει να «παίξουμε». Για παράδειγμα στην πυγμαχία υπάρχουν τα χτυπήματα με τα χέρια πάνω από τη ζώνη. Στο kick boxing υπάρχουν επιπλέον και τα χτυπήματα με τα πόδια και πάνω από τη ζώνη κ.ο.κ. Σε όλους αυτούς τους αγώνες, υπάρχει το μέτρημα του διαιτητή, όταν ο αθλητής ζαλιστεί ή πέσει κάτω, μέχρι τα 10΄΄. Δηλαδή όταν ο αθλητής πέσει στο πάτωμα σταματάει ο αγώνας για το μέτρημα. Στο ΜΜΑ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο γιατί ο αγώνας συνεχίζεται ανεξάρτητα από την πτώση κάποιου αθλητή. Έτσι, αν ένας αθλητής πάλης ζαλιστεί και πέσει, αλλά κάνει μια λαβή και ρίξει τον όρθιο αθλητή κάτω, τότε όσο «άχρηστος» είναι ο παλαιστής σε όρθια θέση, άλλο τόσο «άχρηστος» είναι ο αθλητής της όρθιας πάλης στο πάτωμα. Το θέμα όμως εδώ είναι ότι ο διαιτητής, πρέπει να προσέξει πολύ καλά τους αθλητές για το πότε θα παραδοθούν (με χτύπημα του χεριού στο πάτωμα) ή για το αν η άμυνά τους δεν είναι αποτελεσματική για τον εαυτό τους. Τότε σταματάει ο αγώνας.
Για ποιόν λόγο να ασχοληθεί κάποιος με το ΜΜΑ και όχι με κάποια άλλη πολεμική τέχνη;
Προσωπικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια τέχνη, γιατί μου αρέσει η πολυμορφηκότητα. Δεν έχει να κάνει τόσο με την πολεμική
τέχνη που θα επιλέξει κάποιος όσο με τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος είναι πολύ πιο σημαντικός από το άθλημα. Τώρα, γιατί ΜΜΑ; Γιατί το ΜΜΑ σε προετοιμάζει λίγο καλύτερα από τις άλλες πολεμικές τέχνες όταν έρχεσαι να αμυνθείς σε μάχη δρόμου που όλα επιτρέπονται.
Ισχύει ότι ένας αθλητής ΜΜΑ σε κάποια συμπλοκή πρέπει να δείξει κάποια πιστοποίηση ή όχι;
Αυτό δεν ισχύει, αλλά αν κάνεις κάποια μόνιμη ζημιά στον άλλον και πας στα δικαστήρια, τότε είναι πολύ δύσκολο να αποδείξεις ότι το έκανες άθελά σου γιατί η γνώση μιας πολεμικής τέχνης θεωρείται σαν να κατέχεις κάποιο τύπου όπλο. Δεν ισχύει σε τέτοιο βαθμό, αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να αποδείξεις το αντίθετο
Αν κάποιος μαθητής σου θέλει να μάθει ΜΜΑ όχι για αυτοάμυνα αλλά για άλλους λόγους, το καταλαβαίνεις; Και αν ναι, τι κάνεις;
Στην Καστοριά είναι σχεδόν απίθανο να μου ζητήσει κάποιος να μάθει ΜΜΑ για να δέρνει. Στην Αθήνα όταν ήμουν το τελευταίο μου εξάμηνο βοηθός προπονητή, είχαν έρθει μαθητές και μου είπαν ευθέως ότι θέλουν να μάθουν να δέρνουν ή η πιο συχνή ερώτηση ήταν «σε πόσο καιρό θα μπορώ να δέρνω κάποιον;» (γέλια). Εγώ έχω τον δικό μου τρόπο με αυτούς τους μαθητές. Επειδή συνήθως τέτοιου τύπου άνθρωποι είναι και πολύ ανυπόμονοι, εγώ τους βάζω να κάνουν απλές ασκήσεις, χωρίς να τις εμπλουτίζω με κάποια έξτρα τεχνική, που θέλουν πολύ επανάληψη και πολύ υπομονή. Εκεί φαίνονται οι αξίες ενός ανθρώπου. Δεν το κάνω για εκδίκηση. Δεν έχει χρειαστεί να διώξω κάποιον μαθητή μου. Αν είναι ανυπόμονος, θα φύγει από μόνος του. Τον «στρώνει» η τέχνη από μόνη της.
Έρχονται και γυναίκες να μάθουν ΜΜΑ. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Γιατί είναι ένα σκληρό άθλημα, αντρικό θα έλεγε κανείς.
Οι κοπέλες που έρχονται, είναι αρκετά δυναμικές. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ΜΜΑ αλλά με την αυτοάμυνα. Συνήθως έρχονται κοπέλες που θέλουν να μάθουν κάτι αποτελεσματικό. Είναι γνωστό στις γυναίκες που έρχονται εδώ, ότι εγώ το ΜΜΑ το θεωρώ αντρικό άθλημα όσον αφορά το αθλητικό κομμάτι. Στο κομμάτι της τέχνης, θεωρώ ότι κάθε γυναίκα πρέπει να ξέρει αυτοάμυνα. Το θεωρώ ,βασικά, υποχρέωση και για τα δύο φύλα. Γενικά θεωρώ υποχρέωση του ανθρώπου την σήμερον ημέρα, να ξέρει αυτοάμυνα και πρώτες βοήθειες. Όσον αφορά πάντως τις γυναίκες, τις βοηθάει πολύ ο αναλυτικός τρόπος σκέψης τους και έτσι με κάποιες τεχνικές που μαθαίνουν εδώ, κυρίως το παλαιστικό κομμάτι, μπορούν να ανταπεξέλθουν στον κίνδυνο ακόμα και απέναντι σε κάποιον πολύ βαρύ άνθρωπο αν τις ρίξει κάτω για παράδειγμα.
Έχει καλούς αθλητές η Ελλάδα και η Καστοριά; Μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό;
Έχουμε καλούς αθλητές απλά εγώ σε αυτό το κομμάτι είμαι λίγο «δύσκολος». Δεν θεωρώ το ΜΜΑ τόσο άθλημα όσο τέχνη και προσπαθώ να το περάσω αυτό και στους μαθητές μου. Για μένα τέχνη είναι να μπεις σε έναν χώρο και να μην τραυματιστείς. Το να προσπαθήσεις, παράλληλα, να επιφέρεις κάποια σημεία για να κερδίσεις τον αγώνα, αυτό είναι άθλημα. Τώρα, αν δώ ότι κάποιος από τους μαθητές μου έχουν καλό αγωνιστικό μέλλον, επιδιώκω να τους στείλω κάπου αλλού, γιατί στην Ελλάδα πρέπει να έχεις και τον κατάλληλο άνθρωπο που μπορεί να σου κλείσει αγώνες, να σε προωθήσει και εγώ δεν είμαι καλός σε αυτό γιατί δεν επέλεξα αυτόν το δρόμο.
Σε τι βοηθούν οι πολεμικές τέχνες και ειδικότερα το ΜΜΑ στην καθημερινή σου ζωή περισσότερο σε νοητικό επίπεδο;
Όλο το στρες έχει να κάνει με τον φόβο. Όσο πιο υπό νιώθουμε, τόσο μεγαλώνει το στρες. Όσο πιο καλά νιώθουμε και έχουμε δοκιμάσει τη δύναμή μας σε έναν άνθρωπο (μέσα από τις προπονήσεις πάντα), τόσο πιο σίγουροι είμαστε. Το μυαλό έχει μάθει να επεξεργάζεται πληροφορίες που έχει ζήσει και όχι αυτές που θα ήθελε να ζήσει. Είναι φορές, είμαι σίγουρος ότι το έχουν ζήσει όλοι, που θέλεις να χτυπήσεις κάποιον αλλά δεν ξέρεις τι ζημιά μπορεί να του κάνεις, γιατί σε «θολώνει» το μίσος. Αυτό είναι λογικό. Και προέρχεται από τον φόβο. Μόνο χαζοί άνθρωποι δεν φοβούνται. Είναι αυτό που μας έχει πάει μπροστά. Αν κάποιος μάθει να ξέρει τι να κάνει σε μια δύσκολη θέση (π.χ. να είναι ο άλλος από πάνω του) και συνειδητοποιήσει ότι ξέρει τι να κάνει, δεν νιώθει τόσο έντονα τον κίνδυνο. Κατά συνέπεια δεν φοβάται, κατά συνέπεια είναι και πιο ήρεμος. Νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του και με το σώμα του. Στην προπόνηση, κάθε μέρα κάνεις κάτι διαφορετικό. Τα όριά σου γίνονται μεγαλύτερα, το στρες μικρότερο, η αυτοπεποίθηση μεγαλύτερη και ο φόβος λιγότερος. Όλες οι αρνητικές αξίες μειώνονται και όλες οι θετικές αυξάνονται.
Σου έχει τύχει προσωπικά, να χρειαστεί να εμπλακείς με κάποιον στον δρόμο και αν ναι τι έκανες;
Έχει συμβεί αλλά το ευτύχημα είναι ότι δεν ένιωθα τον κίνδυνο. Δεν χρειάστηκε ποτέ να σηκώσω χέρι γιατί ο τρόπος που προσέγγιζα την κατάσταση ήταν τελείως ψυχρός. Ήξερα από πού ήταν ο κίνδυνος και όλες τις φορές δεν έγινε κάτι. Μπορείς να δείξεις στον άλλον ότι θα έχει δύσκολο αντίπαλο και έτσι τον αποθαρρύνεις. Αναγκάστηκα να το κάνω σε κάποια άτομα (τα οποία ήταν μεθυσμένα) και τους είπα στο αυτί ότι μπορούν να πάθουν μεγάλη ζημιά οπότε την επόμενη μέρα ήρθαν και μου ζήτησαν συγνώμη και μου είπαν ευχαριστώ που δεν συνέχισα τον καυγά και τελικά τα βρήκαμε. Το να ξέρεις μια πολεμική τέχνη αποτρέπει μια τέτοια κατάσταση. Δεν την ενισχύει! Έχει τύχει μαθητής μου, να μου πει ότι έμπλεξε κάπου. Πρώτον θα πρέπει να το μάθω από τον ίδιο και δεύτερον πρέπει να λογοδοτήσει στην σχολή γιατί είναι σαν να του δανείζουμε ένα τύπου όπλο. Πρέπει να ξέρουμε πού το χρησιμοποιεί. Οι κανόνες σε αυτήν τη σχολή είναι πολύ αυστηροί. Δεν μπορεί κάποιος αθλητής που έχει κάποια συμπλοκή και δεν μπορεί να μου αποδείξει ότι δεν φταίει ο ίδιος, να συνεχίσει μαθήματα εδώ. Δεν μου ανήκει η τέχνη του ή ο άνθρωπος, μου ανήκει όμως η απόφαση για το αν θα συνεχίσει.
Ευχαριστούμε πολύ τον Σεργκέϊ για την συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΦΩΝΗ», του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο και να συνεχίσει να κάνει αυτό το έργο που ο ίδιος ουσιαστικά το βλέπει ως τέχνη. Έχουμε ανάγκη από τέτοιους επαγγελματίες.
Εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
