Στα μικρά και αέρινα βήματα που η καθημερινή μας βία δεν μας αφήνει να συνειδητοποιήσουμε πως γράφουν την Ιστορία της Καστοριάς, της Όμορφης πόλης ( Της Βιβής – Φαρσαλιώτου Ιατρού)
Ακολουθώντας μ’ ευγνωμοσύνη τα βήματα όσων λάξευσαν, χτίσαν, ασπρίσαν με ασβέστη τις φρυδένιες άκρες τους, όσων ανέβηκαν με σκυμμένο κεφάλι και κατέβηκαν με γελαστά μάτια, για να φτάσουν στους Ζωοδότες Αγίους τους, στους αγαπημένους τους Ανθρώπους και, στην λατρεμένη τους Λίμνη.
Στα μικρά και αέρινα βήματα που η καθημερινή μας βία δεν μας αφήνει να συνειδητοποιήσουμε πως γράφουν την Ιστορία της Καστοριάς, της Ομορφης πόλης .
Στον Σταύρο τον Μηχανικό που ονειρεύεται. (και το Ονειρό του με στήριξε για να μαζέψω όλα τούτα τα σκαλοπάτια, Σταύρο Γιαννέλη μακάρι να μην σ’ απογοήτευσα )…. Στον Σταύρο που προσπαθεί. Διά του Σταύρου,
σ’ εκείνους όλους που ονειρεύονται καλύτερη την όμορφη, μικρή μας Πόλη και φεύγοντας, θα έχουν αφήσει ένα μικρό χνάρι τους,να φωτίζει τα μονοπάτια της, για να πατούν με Τιμή εκείνοι που θα ρθουν.
Όλους εσάς που θα σταθείτε να το μοιραστείτε μαζί μου, ειλικρινά.
Σας Ευχαριστώ.
Βιβή
